W życiu i na torze jadą w tym samym kierunku – poznajcie Oliwię i Macieja

Razem w życiu, razem na torze, w jednym i drugim przypadku jadą w tym samym kierunku. Poznajcie Oliwię #414 i Macieja #90 – motoparę, ktora w tym sezonie debiutuje w Pucharze Polski Pit Bike SM.

Kto kogo zaraził pasją do pit bike?
Maciej Podhalicz: 
Pasją stricte do pitków zaraziłem pośrednio ja Oliwię. Historia jest dość długa, jednak samo przekazanie wirusowego motocykla nie trwało długo i było skuteczne, gdyż jak poznałem Oliwię, to już latała na swojej Hondzie CB125R. Także pit bike, to był tylko kolejny krok w motocyklowym świecie. Szybko się okazało, że Oliwia ma talent i wyścigowe zacięcie, a dalej wszystko już działo się troszkę samo z siebie. Zupełnie naturalnie, ale dzięki temu całkiem przyjemnie.

Oliwia Wojcieska: Jak to podsumował Maciek, to on zaraził mnie pitkową chorobą. Któregoś dnia po tym, jak się poznaliśmy zaprosił mnie na plac, gdzie chciał pokazać mi jak się jeździ na pitach. Od razu mi się spodobało. To dzięki Maciejowi ścigam się w Pucharze.

 

Obecność drugiej połówki pomaga na zawodach?
Maciej:
 Dość trudne pytanie, na które można odpowiedź zarówno twierdząco, jak i przecząco. Jednak podsumowując wszystkie za i przeciw, myślę że jednak pomaga. Nawzajem dbamy o dobry stan techniczny pitków, nasze przygotowanie fizyczne, nawzajem się napędzamy, ale również dzielimy koszty każdej rundy (noclegi, transport maszyn etc.) sprawiedliwie między nas dwoje.

Oliwia: Moim zdaniem pomaga. Mimo tego, że czasem zachodzą nieprzyjemne sytuacje takie, jak nasza kłótnia o jakąś niedogadaną rzecz, to i tak obecność drugiej połówki pomaga. Przede wszystkim skupiamy się na oddzieleniu na chwilę naszych prywatnych zmartwień, gdy jedziemy czy to na treningi, czy na rundę. Wiadomo, nie zawsze się to uda, ale w większości znacząco poprawia to naszą komunikację. Zatem podsumowując bez Maćka nie byłoby tak samo. Daje mi on ogromne wsparcie, a oprócz tego możemy wzajemnie dbać o siebie i swoje motocykle.

Kto z Was bardziej przeżywa starty?
Maciej: 
Myślę, że jednak ja, ponieważ siędzę w tym sporcie dużo dłużej, miałem juz kilka mniejszych i większych gleb, jedno złamanie, które wykluczyło z życia zawodowego na kilka miesięcy i to zostaje gdzieś z tyłu głowy. Im większy bagaż doświadczenia się dźwiga, tym więcej się myśli i większą się ma wyobraźnie. ponad to, gdzieś mam też cały czas w głowie taką myśl, że jak Oliwia złapie jakąś kontuzję, przez to, że poznała wyścigi dzięki mnie, to będę miał w tym swój niemały udział. I to jest chyba najgorsza myśl, jaka mnie przeszywa podczas jej startów. Sama Oliwia jest młoda i dopiero, co zaczęła ściganie, ale mam nadzieję, że pozostanie cały czas takim wielkim małym „NOFEAR” w myśl zasady, że co nas nie zabija, to wzmacnia.

Oliwia: Szczerze mówiąc, to sama nie wiem. Jeśliby zadać pytanie „czy bardziej przeżywam starty swoje, czy Maćka?” to nie wahałabym się z odpowiedzią. Podczas swoich startów, aż tak bardzo się nie stresuje, jak podczas wyścigu Maćka. A wracając do zadanego pytania myślę, że jednak bardziej swoim startem stresuje się Maciek, ze względu na swoją kontuzję obojczyka oraz strach, przed następną.

Powrót

Korzystając z naszej strony, wyrażasz zgodę na wykorzystywanie przez nas plików cookies . Zaktualizowaliśmy naszą politykę przetwarzania danych osobowych (RODO). Więcej o samym RODO dowiesz się tutaj.